3. Concert, verjaardag en militaire activiteiten

Lieve lezers,

Allereerst wil ik even zeggen dat ik alle leuke en lieve reacties en complimenten super leuk vind om te lezen en dat motiveert me nog meer om leuke blogs voor jullie te schrijven! 

Ik voel me hier al helemaal thuis en het voelt alsof ik hier al maanden ben, niet pas 4 weken; ik ben helemaal gewend aan alle rood, geel, blauw, grijs en wit gekleurde huizen, het landschap, het reizen met de bus (ook al was ik in het begin bang dat de bus niet zou stoppen bij mijn halte of veel te vroeg was en ik 'm dus gemist had), mijn gastgezin, mijn klasgenoten, het oriënteren, de hele dag door een mengelmoes van Zweeds en Engels horen. Toch zijn er nog een paar dingen waar ik niet helemaal aan kan wennen: het overmatig gebruik van zout en sausjes en jams bij elke maaltijd, de hoeveelheden melk die ze hier drinken, het feit dat ze vloeistoffen wegen in gram en vaste stoffen meten in liters tijdens het maken van recepten, het feit dat we in dit huis 4 vriezers hebben (2 voor geplukte bessen en vlees van zelf geschoten wild en 2 voor dagelijkse producten), het feit dat ik ELKE DAG  ruim op tijd (25 minuten) op school ben en me niet hoef te haasten om op tijd in het lokaal te zijn zoals in Nederland echt elke dag het geval was, het feit dat ik mobiele data heb (maar liefst 2GB) en overal op spotify muziek kan luisteren, altijd google translate kan gebruiken om Zweedse (of Engelse) woorden op te zoeken en duolingo kan doen in de bus, het feit dat ze messenger gebruiken om te chatten in plaats van whatsapp, het feit dat de container voor gft-afval bruin is en voor restafval groen en het vroege opstaan (om 6:15 gaat de wekker op schooldagen)! 

Ik heb nog niet zo veel verteld over het dorpje waar ik woon. Het dorpje waar ik woon heet Unbyn, het heeft ongeveer 500 inwoners en sommigen van mijn klasgenoten hadden nog nooit van Unbyn gehoord of wisten niet waar het lag. Het ligt precies tussen de 2 grotere steden in de buurt, Boden en Luleå aan de zuid-kant van de rivier Luleälven. In mijn straat wonen alleen maar gezinnen met jonge kinderen van ongeveer 5-13 jaar en alle buurkinderen spelen altijd met elkaar op straat. Sommige straten hier hebben hele schattige/grappige namen: dvärgvägen (dwergweg), sagovägen (legendeweg), snövitsvägen (sneeuwwitjeweg), trollvägen (trolweg), muminvägen (muminweg) en spökvägen (spookweg). Er zijn veel boerderijen in dit dorpje en als je alle tractoren/trekkers in dit dorp probeert te tellen ben je echt wel even bezig. Er is hier niet echt iets te doen, er zijn hier alleen maar huizen, boerderijen, een kinderopvang en een basisschool, alle verenigingen zitten in Boden of Luleå. Ik denk dat je het dorp het best kunt vergelijken met 's Graveland of Ankeveen. Ik moet nog steeds mijn fiets maken, zodat ik al fietsend wat foto's van het dorp kan maken, het fietsen mis ik wel echt trouwens!

Woensdag 28 augustus had ik het concert op school waar we de hele eerste week voor geoefend hadden met onze klas en de klas boven en onder ons. Met koor hadden we 2 liedjes gezongen: 'Seasons of Love' uit de musical 'Rent' en 'My Desire' van Kirk Franklin. Met de ensemblegroep (ongeveer de hele klas) hadden we 'The Sound Of Silence' van Simon & Garfunkel (de versie van Disturbed) en 'Love No Limit' van Mary J. Blige gezongen/gespeeld. In 'Love No Limit' had iedereen een kleine solo gekregen en ik dus ook. Ik vind optreden niet meer zo eng als vroeger en al helemaal niet als we met een hele grote groep op het podium staan, ook al ken ik niemand uit het publiek en ken ik mijn klasgenoten ook nog maar een week. 

Met mijn Zweeds gaat het wel steeds beter, ik spreek het nog steeds niet echt, maar af en toe spreek ik een zinnetje Zweeds. Zo zei ik bij onze eerste naturkunskap les (naturkunskap is een vak waarin biologie, scheikunde en een beetje natuurkunde samen worden gevoegd) "Jag talar inte svenska"(”Ik spreek geen Zweeds”) de reactie van de klas en docente was "But you speak Swedish very well". Soms denk ik niet eens echt na over wat ik wil gaan zeggen en zeg ik het plots in het Zweeds, zo zei ik een aantal keer "varsågod" (alsjeblieft of graag gedaan) zonder dat ik erbij na dacht en ik was verbaasd over wat ik zojuist had gezegd! Maar er zijn ook momenten dat ik helemaal niks van de conversatie kan volgen en ik echt mijn best doe om woorden eruit te pikken die ik wel begrijp, maar het alsnog niet lukt. Dat soort momenten zijn erg frustrerend en geven me soms het gevoel dat al het Zweeds dat ik tot nu toe heb geleerd niks waard is, maar ik weet stiekem ook wel dat het onmogelijk is om in een paar weken tijd alles te begrijpen in een nieuwe taal en dat het soms ook aan het tempo, het accent, de achtergrondgeluiden of het onderwerp ligt. Gelukkig zijn er ook momenten dat ik ontzettend veel van de conversatie begrepen heb en mijn gastfamilie/docenten/klasgenoten erg verbaas daarmee of als ik wat Zweeds moet voorlezen en mijn uitspraak helemaal niet zo slecht is, ook al ken ik 80% van de voorgelezen woorden niet en doe ik maar wat. 

Met orientering gaat het ook nog steeds heel goed, ik was op zaterdag 31 augustus alweer eerste geworden in mijn categorie. Mijn gastfamilie en mede-clubleden vinden het knap dat ik het zo goed doe en de sport nog maar een paar weken beoefen. Bij de volgende wedstrijd wil ik weer een niveau hoger, kijken hoe ver ik het dan schop. Ik merk dat ik heel erg fanatiek ben om mijn tijd te verbeteren en eerste te worden, ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo fanatiek ben geweest in sporten..... en al helemaal niet in iets wat te maken heeft met hardlopen! Vandaag ging de training echter wat minder, ik kon de checkpoints echt niet vinden! Ik heb op locatie steeds echt 10 minuten gezocht en meerdere keren zonder succes ook al wist ik 100% zeker dat ik niet verdwaald was en op de juiste plek aan het zoeken was. Ik was zo lang bezig dat het donker begon te worden en ik maar terug sprintte naar de auto over het pad in plaats van wandelen door het bos van het pad af. Later hoorde ik dat meerdere mensen moeite hadden met het vinden van de checkpoints en Therese en ik gaan het parcours nog eens lopen om te kijken of we ze dan wel kunnen vinden, hopelijk leer ik dan van wat ik vandaag (mogelijk) fout heb gedaan. 

Vorige week dinsdag had ik voor het eerst muziektheorie, voor dat vak zijn we ingedeeld in 3 groepen. Ik was ingedeeld in de "beste" groep, omdat ik 11 jaar pianoles heb gehad en ze dachten dat ik dan dus wel genoeg kennis had van muziektheorie. Toen we met de les begonnen merkte ik al gelijk dat ik er vrijwel niks van begreep en dat ik de dingen die zij allemaal wisten nooit heb geleerd of al lang weer was vergeten. Toen we de noten en ritmes moesten opschrijven (volledig op gehoor) die de docent speelde, ging het helemaal mis en wist ik niks om op te schrijven. De docent legde later uit dat het niet de bedoeling is om alle noten apart uit te vogelen, maar dat je vaste bouwstenen uit je hoofd moet leren en die moet leren herkennen, daarvoor is veel oefening nodig en het is logisch dat ik dat niet kan als ik dat nog nooit geoefend heb. Ik ben nu overgeplaatst naar een groep van een niveautje lager en daar voelde ik me veel beter op mijn plaats, nog steeds wist ik niet alles, maar het ging al stukken beter en mijn klasgenoten zeiden dat ze er in het begin ook heel erg slecht in waren en het pas recentelijk goed kunnen, dat was wel geruststellend om te horen! Vorige week dinsdag had ik voor het eerst pianoles op school en daar gaan we ook oefenen met een aantal dingen die ik niet snapte tijdens muziektheorie. De manier van lesgeven is heel anders dan ik gewend ben en het voelt alsof ik een aantal stappen terug ga: voor de zomer speelde ik nog stukken van Chopin en nu ben ik akkoorden en toonladders uit mijn hoofd aan het leren... Ik vind het wel heel leuk om een keer wat anders te doen dan normaal! 

Op woensdag bezochten we met de klas een soort open dag voor middelbare scholen van de kazerne ("garnison" in het Zweeds) hier in Boden. We konden praten met militairen van verschillende regimenten, in militaire voertuigen zitten, legeruitrustingen proberen (zware rugtassen tillen, helmen passen, geweren vasthouden, enz.), de slaapzalen bekijken en oefenen met het reanimeren van een pop. De stad Boden is echt een militaire stad, veel mensen die hier wonen, wonen hier omdat ze hier in het leger zitten. Er zijn hier musea over het "garnison" en op straat is het niet ongewoon om groepen militairen in uniform te zien lopen of af en toe een tank voorbij te zien rijden. 

Donderdag 5 september was ik jarig en werd ik 18!! 's Avonds heb ik samen met Therese heerlijke sushi gemaakt, ik had nog nooit sushi gemaakt en wilde dat eens zelf maken. Het was een groot succes en voor herhaling vatbaar wat mij betreft. Donderdagochtend ben ik ook de les naturkunskap 2 uitgezet...... Nu denken jullie misschien: "Roos? Die de les uit wordt gezet?? Dit is een grap!", nee het is echt waar. Ik stond niet op de klassenlijst en de docent vond dat de groep vol was, ook zei ze iets vaags dat de andere studenten voor gaan op mij en dat ik maar een ander vak moest kiezen, bijvoorbeeld een vak dat mijn klasgenoten hebben...... Even later nam ze zelfs mijn boek in als een soort teken dat ik echt niet welkom was in haar les. Er is nog steeds geen oplossing gevonden voor dit probleem, maar voorlopig ziet het er naar uit dat ik 2 extra vrije uren heb. Dat kan ik wel goed gebruiken om uit te slapen en piano of gitaar te oefenen. 

Op vrijdag hadden we geen les maar gingen we met heel de stad (en de school) de "garnisonsmilen" wandelen of hardlopen. Deze hardloopwedstrijd is qua populariteit te vergelijken met de Hilversum City Run. Ik geloof dat het origineel is bedacht voor het leger, maar nu doen ook de "gewone mensen" mee. De afstand is voor iedereen 10 kilometer, een Zweedse mijl, daarom heet het de "garnisonsmilen". Ik ging wandelen met het grootste gedeelte van mijn klas, we hebben er precies 2 uur over gedaan. Onderweg heb ik vooral naar de omgeving gekeken, wat foto's gemaakt en wat gekletst met mijn vrienden. Ook heb ik me af en toe geërgerd aan de irritante muziek die mensen afspeelden terwijl ze erg vals bij zongen (volgens mij expres). Bij de finish kregen we een "kanelbulle" en daarna gingen we koffie drinken in het dorp. Daarna gingen we naar het huis van Sanna (een van mijn klasgenoten), maar ik begreep niet dat we in 2 groepen naar haar huis gingen: met de auto en op de fiets/lopend. Niemand had het ook voor mij in het Engels uitgelegd, dus was er nogal chaos toen bleek dat er niet genoeg plek in de auto's was voor mij en dat de fiets/loop groep al lang weg was. Gelukkig is alles goed gekomen, maar dit was wel een leerpuntje voor ons allemaal dat we moeten checken of ik echt heb begrepen wat de bedoeling is.... 

Op zaterdag vierde ik mijn verjaardag met mijn vrienden en wat meisjes uit Unbyn die ik nog niet had ontmoet. Therese en Rein hadden hele lekkere taarten gebakken: een prinsessentaart (een van mijn favorieten) en een meringuetaart. Eerst kwamen de meisjes uit Unbyn langs, ik had hen nog nooit ontmoet en daarom leek het ons verstandiger om ze apart van mijn vrienden te ontmoeten, zodat ik ze alle aandacht kon geven om ze te leren kennen. Het bleek dat ik bijna alle meisjes wel eens in de bus heb zien zitten of op school rond heb zien lopen, maar ik had nog nooit met ze gepraat daarvoor. Ze leken me heel aardig en het is fijn om ook wat vrienden dichter bij huis te hebben, zodat je ook 's avonds of in het weekend makkelijk iets kunt afspreken. Daarna kwamen een aantal van mijn klasgenoten langs. Mijn broertjes vonden het heel leuk om mijn vrienden te ontmoeten en vooral om de jongens te ontmoeten. Vooral Hannes vond het geweldig dat ze op de gitaren gingen spelen en hij vond hun kapsels en kleding zo cool, volgens mij kan hij niet wachten om ze nog eens te zien. Hugo vond het vooral leuk om tafelvoetbal met iedereen te spelen. We hebben ook kaartspellen gedaan, ik heb ze leren 'pesten' en leren zeggen "laatste kaart", de meesten zeiden iets wat meer leek op "last card" wat natuurlijk ook bijna Nederlands is..... Zij hebben mij het spel 'vänd 10' leren spelen, een van de bekendste Zweedse kaartspellen. Ik was heel blij met het cadeau van Isac, hij had me een boek gegeven om gitaar te leren spelen, ik ben er meteen de volgende dag mee begonnen! 

Gisteren zijn Kaisa, Karl-Eric en Veera op bezoek gekomen. Veera is de uitwisselingsstudent uit Finland die hier ook in de buurt woont bij Kaisa en Karl-Eric. Kaisa is mijn 'area representative', dat houdt in dat ik met haar kan praten als er dingen zijn waar ik niet met mijn gastgezin over kan praten. Elke maand moet zij aan YFU laten weten hoe het met me gaat, dus ze kwamen even langs om te praten over hoe mijn eerste maand hier is geweest en hoe het met me gaat. 

Het begint hier al echt herfst te worden, de bomen beginnen langzaam te verkleuren, af en toe hebben we al nachtvorst en het is vaak bewolkt. Ik ben benieuwd over hoeveel weken we de eerste sneeuw gaan zien. 

Dit weekend ga ik waarschijnlijk mee op elandenjacht met Rein en volgende week zijn de audities voor de musical waar ik me op voor ga bereiden, leuke dingen om naar uit te kijken! Vergeet ook niet om bij 'Foto's' te kijken om alle foto's te zien die ik hier post.

Veel liefs van Roos